Λατινικά πάλι

 

Όχι ηττοπάθειες

 

Σαν να είχε οποιοδήποτε νόημα ένα μπλογκ με 3638 αναγνώσεις από το 2016 έως σήμερα, αλλά για την απίστευτη σύμπτωση με το ποτήρι πίσω από τους "τέως" σοσιαλδημοκράτες (βλ. ανάρτηση 19/12/2021, όμως το βίντεο τραβήχτηκε φθινόπωρο του 2021 και το ανέβασαν ανήμερα Χριστούγεννα 2021), λέμε ναι στην ανάλυση των εικόνων όπου δύο γερμανοί κιθαρίστες, που με την πολιτική ή / και επιστημονική τους στάση την περίοδο της πλανδημίας αποτέλεσαν πολύτιμες διεξόδους στα σκοτάδια της παραπληροφόρησης, εκπέμπουν ήχους στράτευσης και αισθήματος δεκαετίας 1970, 1980 κοκ. με τις απαραίτητες "αντισυστημικές" τοποθετήσεις και άλλες προσαρμογές όπως τα γνωστά προοδευτικά ersatz Ό,τιΔεΦτάνειΗΑλεπούΤαΚάνει Κρεμαστάρια (κριτικάρουμε Ερντογκάν αντί Πούτιν), αλλά κυρίως για την ανάμνηση του γεγονότος ΟτιΥπάρχειΑλήθεια (κάπου), για την ανάμνηση της επιθυμίας παγκόσμιας ειρήνης (τώρα) και την υπενθύμιση προτροπής σε όλους τους πολίτες να υπερασπισθούν ό,τι οι προηγούμενες γενιές με αίμα και ιδρώτα κατέκτησαν, τις συνταγματικές τους ελευθερίες, κάνοντας απλές κινήσεις άρνησης* (εδώ και τώρα), γιατί και οι όποιες κυβερνήσεις τους από αυτούς περιμένουν, κτλ. κτλ.

Με κάθε επιφύλαξη από τους κατά κράτος ηττημένους της γειτονιάς σας. 

 

*Αυτό το "Φυσικά" που είπες, άγνωστη νεαρά, επιδεικνύοντας με αρχοντοχωριάτικη περηφάνεια την ψηφιακή σου ταυτότητα στον ερωτώντα "Έχετε πιστοποιητικό;" υπάλληλο του βιβλιοπωλείου, θα είναι το τέλος της Δύσης για όσους χαριτολογούν ακόμη. Μία απλή βεβαίωση του διαγνωστικού κέντρου χωρίς αναγραφή ΑΜΚΑ περνάει επίσης μια χαρά και δεν είσαι πουθενά μέσα, σε κανένα ψηφιακό αρχείο. Ασκήσεις δημοκρατίας. Ψιλά, αλλά και τα τελευταία σου κολυβογράμματα, ω Εσπερία!

Ημερολόγιο Ευλαμπίας

 -"Αν το πάρει χαμπάρι ότι το διαβάζουμε, δεν μας βλέπω καλά."

-"Δεν πρόκειται. Γιατί νομίζεις, συρθήκαμε στις αισθητικούς και στα μανικιούρ σήμερα; Καμουφλάζ λέγεται αυτό, αγαπητή μου Πολυάννα. Καμουφλάζ αναίσθητης ομορφιάς κόντρα στις αδιέξοδες εμμονές μιας αποτυχημένης κακοχυμένης και αφρόντιστης Ο Θεός Να Την Κανει Γυναίκα. Αυτές τις θέσεις στηρίζουμε."

-"Πολύ ακραίο σενάριο, αλλά μπορούμε να το στηρίξουμε. Τι πράκτορες είμαστε; Και μην το διορθώσεις σε 'πρακτόρισσες', γιατί θα πάω έτσι όπως είμαι καλλονή στην αποθήκη με τον συρφετό και τον Τοτό να κουλτουριαστώ. Γ ι α τ ί, Ανδρονίκη, γ ι α τ ί ξεπέσαμε έτσι;"

-"Κανένας ξεπεσμός. Αυτή είναι παλαιολιθικής κοπής, εμείς προχωρούμε. Αρχίζω με τη σημερινή εγγραφή, θα τοποθετηθείς μετά, μην διανοηθείς να με διακόψεις:

«Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

πήγα σήμερα για πρώτη φορά σε συγκέντρωση αντιεμβολιαστών. Αρνούνται, βέβαια, τον χαρακτηρισμό, διότι αποδέχονται όλα τα κανονικά εμβόλια, εγώ όμως δεν έχω πρόβλημα, γιατί και εδώ το ζήτημα μπάζει, εννοώ όλα αυτά τα εμβόλια που ξεκινούν από τη βρεφική ηλικία (αλλού ήδη στον πρώτο μήνα ζωής) και που η Πρόοδος τα έχει καθιερώσει, λοιδωρώντας όσους σκεπτικιστές ερευνητές θέτουν ερωτήματα διάφορα. Η μαμά μου μου έλεγε ότι έχω περάσει όλες τις παιδικές αρρώστιες, μάλλον και κάποιο εμβόλιο έχω κάνει κι εγώ, ό,τι υπήρχε τότε τη δεκαετία του '60, πάντως επέζησα. Τα σημερινά δεν είναι εμβόλια, αλλά αυτό είναι γνωστό. Εν πάσει περιπτώσει, σήμερα είδα κόσμο και κοσμάκη, και όχι φυσικά 200 που έγραψαν κάποιοι, πολύ περισσότερους. Πάντα τον θόρυβο τον κάνουν όσοι αντιπαθούν κάθετα το 'σύστημα' και τα πρόσωπα της πολιτικής σκηνής, εγώ θα σου γράψω για τους άλλους που μπορεί να είναι και οι πρώτοι, αλλά πάλι δεν ξέρω. Λοιπόν, αυτοί οι άλλοι ήταν αμίλητοι, προβληματισμένοι και στενοχωρημένοι. Δεν πολυχειροκροτούσαν ούτε πολυενθουσιάζονταν, άκουγαν πολύ προσεκτικά και καμιά φορά γυρνούσαν και παρατηρούσαν το πλήθος. Μάλλον είναι αυτοί που θεωρούν ότι δεν χρειάζεται να τα σπάσεις όλα τα ποτήρια για να σταματήσουν να σε ρωτάνε ηλιθίως ποιο είναι μισογεμάτο και ποιο μισοάδειο, η κλασική ερώτηση των εξουσιολατρών προς ηθική συμμόρφωση των ατάκτων, αρκεί να πας στη βρύση να τα γεμίσεις όλα. Αυτοί δεν καταλαβαίνουν το φοβερό μπέρδεμα και παρόλο που βλέπουν τα εκάστοτε αποκαλυφθέντα συστημικά ελλείμματα -σε κάθε χώρα άλλα ανάλογα με ιστορία και κουλτούρα- και τη χειραγωγήσιμη παθητικότητα της υποτιθέμενης ενεργού δημοκρατικής κοινωνίας, παρόλα αυτά δεν πείθονται. Δεν καταλαβαίνουν πώς είναι δυνατό το 'σύστημα' να εκτίθεται έτσι, γυμνό και άσχημο, προς εξευτελισμό και καταβρόχθισή του από τους εχθρούς. Αισθάνονται ότι κάποιοι τους εκδικούνται και το απολαμβάνουν, εκδικούνται την ψήφο τους, κοροϊδεύουν την όποια ενεργητική συμμετοχή τους στο κτίσιμο μιας κοινωνίας πολιτών, καταλήγουν να φοβούνται τελικά και αυτοί όπως οι εμβολιομανείς το Άγνωστο και σκέφτονται τους εξωγήινους ή επιμένουν να θέλουν να φανεί και υπό αυτές τις συνθήκες το στίγμα του ενεργού διεκδικητικού μη καταστροφικού πολίτη. Αφήγημα και αντιαφήγημα πρώτης γραμμής κινούνται πάνω σε έναν άξονα, αυτόν του άσπρου-μαύρου, οι μεν κυνηγούν τον ύπουλο κοροϊδοϊό οι δε τις αντεθνικές πολυεθνικές, όμως έχω την αίσθηση ότι οι εκτός όπως εμείς, ο Τοτός, ο γατοσκυλοόχλος, ο κ. Ίγκελ, οι δύο Κατίνες που αυτήν ακριβώς τη στιγμή διαβάζουν το ιδιωτικό μου ημερολόγιο, και ο απείρως Κανένας θα »."

-"Και τέρμα. Εδώ τη διέκοψε, φαίνεται, το φάντασμα του Κανένα την ποετίσκη μας."

-"Αυτό έχεις να πεις; Μας εξουθένωσε πάλι και επιπλέον μας ξεμπρόστιασε. Για τις γυναικοκτονίες τι γράφει η σφίγγα;"

-"Τίποτα. Δεν τις αποδέχεται. Μόνο πολιτικές πράξεις βλέπει παντού, τα άλλα, λέει, είναι για καφετζούδες που τις εκτιμά μόνο ως ευτελή ψυχαγωγία. Πάω να της φτιάξω έναν περιποιημένο αντιστασιακό μέτριο όπως μας περιποιήθηκε κι αυτή, για να μου τον εξηγήσει και να μας λούσει."

-"Αγάπη να υπάρχει, κι ας είναι και το Τίποτα, Ανδρομάχη μου."

-"Ανδρονίκη με λένε."

vulgari vocabulo Ostarrichi

"Πρέπει να γίνονται μισό εκατομμύρια τεστ ημερησίως για να βγάλουν και μερικά θετικά σε μια χώρα με πληθυσμό εννέα εκατομμυρίων", είπε ο Dr. Christian Fiala στην 80ή διαδικτυακή συνεδρία του γερμανικού Corona-Ausschuß χθες. Αυτό φαίνεται στο γράφημα όπου μωβ τα τεστ και καφέ τα θετικά τεστ. Πέρυσι τέτοια εποχή γύρω στα τριάντα χιλιάδες τεστ ημερησίως έβγαζαν την ίδια ένδειξη θετικότητας με τα φετινά πεντακόσια χιλιάδες τεστ ημερησίως. 

 

Υ.Γ.1.Ο τίτλος της ανάρτησης, "Αυστρία κοινώς αποκαλούμενη", η πρώτη αναφορά της ονομασίας Ostarrichi (Österreich, Αυστρία) σε περγαμηνή, έγγραφο δωρεάς του αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους Όθωνα Γ΄, έτος 996. 

2.Παραγωγός και συντελεστές των παραπάνω έχουν χαρακτηρισθεί ως "συνωμοσιολόγοι" από τους φορείς του επίσημου κορονοαφηγήματος. Η αλήθεια έχει συνθλιβεί ανάμεσα στις δύο πλευρές του ίδιου (κίβδηλου;) νομίσματος, έτσι ώστε να μην υπάρχει ούτε καλός ούτε κακός παρά μόνο σαπουνόπερα όπως αυτές που έχουν κατακλύσει τελευταία την ελληνική τηλεόραση και ειδησεογραφία.    
 

Ανοικτό Φεστιβάλ Κινηματογράφου ∞G Ευλαμπίας για τον χαρούμενο θεατή

 

Συναυλία ∞G Ευλαμπίας για ανεμβολίαστους

-"Τι είναι τα κλαπατσίμπαλα που ακούγονται από την αποθηκούλα του κήπου;"

-"Η φίλη μας διοργάνωσε συναυλία για ανεμβολίαστους, λέει. Έχει μαζέψει το γνωστό γατοσκυλολόι, τον κ. Ίγκελ και τον μουσικό της πλατείας, εκείνον με το σκυλάκι τύπου λουλού και την κιθάρα."

-"Τόση ώρα μια συγχορδία παίζει."

-"Γιατί, ξέρει παραπάνω;"

-"Και η μαρίδα που κρέμεται από τα κάγκελα της περίφραξης; Τρόμαξα να ανοίξω την πόρτα."

-"Είναι το στρατευμένο πλήθος, λέει. Πού να μπουν στα 10 τετραγωνικά;"

-"Γι' αυτό μάζευε από τη γειτονιά τα παλιά μαξιλάρια, μωρέ Ανδρονίκη; Για να ξαπλώσουν και να γρυλίζουν αραγμένα τα τετράποδα; Και τι τραγούδια είναι αυτά; 'Βρωμάει ανία η εποχή / δώσ' μου το χέρι σου / να κάνουμε μαλάξεις στη ζωή / φου φου και τεχνητή αναπνοή'; Χάθηκαν τόσες ωραίες μουσικές; Αυτά πού τα βρήκαν; Δεν θα αποσώσουμε."

-"Όλα συνθέσεις του κιθαρωδού. Πιάσε τώρα το ταψί με τα κοψίδια και πήγαινέ τους τα, να τους θαυμάσεις κι από κοντά."

-"Από ένα ταψί θα φάνε όλοι, άνθρωποι και ζώα;"

-"Έτσι παρήγγειλε. Λόγω ανοσίας και συντροφικότητας, λέει. Α, πάρε και το κεσεδάκι του κ. Ίγκελ, γιατί οι γάτες αγριεύονται. Μην γίνει καμιά συμπλοκή."

-"Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, μην υποκύπτετε στην ψευδαίσθηση της μοναδικότητας του Εαυτού που σας υποβάλλει η κρυπτοομοιομορφία του μαζικού καταναλωτισμού και της τεχνολογίας χωρίς όρια, της ψευδοεπιστήμης χωρίς αναστολές και ηθικά ταμπού, της αποσαθρωμένης αλληλεγγύης και αγάπης για τη ζωή, τουτέστιν της απολιτικοποίησης..."

-"Άρχισε τη δημηγορία. Έφυγα. Πάω να τσιρίξω κι εγώ μήπως και το γυρίσουμε πάλι σε συναυλία. 🎵 'Βρωμάει ανία η εποχή...' "

Frauenzimmer

Κατά καιρούς διαβάζει κανείς τον υποτιμητικό χαρακτηρισμό «μητερούλα» και γενικώς αποδίδεται η μητρική «ιδιότητα» σε γυναίκες από τη δημόσια σφαίρα. Υποτιμητικός σαφώς, όχι γιατί η γονεϊκή κατάσταση είναι κάτι κακό, αλλά γιατί τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί συρρικνώνουν τη γυναίκα και την ταυτίζουν αποκλειστικά με μία από τις πολλές καταστάσεις που μπορεί να της συμβούν στη ζωή. Υποτιμητικός, ετεροχρονισμένος και στοιχείο ολοκληρωτικής σκέψης που παραπέμπει στο γνωστό «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και γενικότερα σε ιδεολογίες απολυταρχικές συνυφασμένες με εθνικισμό, θρησκομανία, μαγική σκέψη και δεισιδαιμονία, και όσον αφορά τη γυναίκα, δαιμονοποίηση ή λεκτική εκπόρνευση του ερωτικού σωματικού παράγοντα (μητερούλα VS μάγισσα). Ακόμη και χώρες όπου οι εκφράσεις αυτές είχαν μέχρι και πρόσφατα ένα βάρος και συνδέονταν με ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες ζωής για μεγάλες πλην περιθωριακές πληθυσμιακές ομάδες, αποφεύγουν τέτοιες χρήσεις.

Ο χαρακτηρισμός «μητερούλα» είναι έκφραση φόβου: μικραίνουν ό,τι φοβούνται. Οι γυναίκες αυτές, οποιασδήποτε ηλικίας, δεν αισθάνονται καθόλου μητέρες. Φίλες και συντρόφισσες ίσως. Όχι μητέρες.  

*Frauenzimmer=ιστορικός όρος στη γερμανική γλώσσα, τον 15ο αιώνα σήμαινε την αυλή (πρόσωπα και χώρους του ανακτόρου) μιας αριστοκράτισσας, κατέληξε αργότερα να σημαίνει «γυναίκα»

Λογοτεχνίες

Η πεζογραφία* μπορεί να είναι μυθοπλασία, αλλά ο λόγος ύπαρξής της δεν είναι να ανταγωνισθεί τη σύγχρονη πραγματικότητα με κριτήριο ποια από τις δύο είναι καλύτερη επιστημονική φαντασία. 

Η μυθοπλασία αποτελεί ένα άλλο επίπεδο πλοκής που χρειάζεται να είναι πειστικό μέσα στην αισθητική του. Αυτή είναι η αλήθεια της. Ο αναγνώστης δεν έχει ανάγκη επιβεβαιώσεων της πραγματικότητας, ο αναγνώστης αναζητά την ηθική και αισθητική του σωτηρία, την ανατροπή κυριαρχίας της εκάστοτε μονότροπης πραγματικότητας. 

 Ο χρόνιος αναγνώστης συναισθάνεται ότι αν ο πεζογράφος δεν έχει δώσει μάχη σπάζοντας πολλές πένες, δεν απευθύνεται σε αυτόν παρά μόνο στον εαυτό του.   

*Η συζήτηση περί "πιστοποιημένης" υψηλής λογοτεχνίας που εντάσσεται στον σύγχρονο κανόνα.

Ακρόπολις VS Λιοσίων

-"Τώρα μάζεψε και τις γάτες της συνοικίας κι έναν σκαντζόχοιρο η αθεόφοβη, που τον αποκαλεί μάλιστα κ. Ίγκελ, και τους βγάζει πάλι λόγο".

-"Πάμε κι εμείς ν' ακούσουμε. Με κλειστά παράθυρα τι να συμβεί; Όποιος κρυφακούει, κακό δικό του, αυτή τρελαίνει άνθρωπο. Εμείς έχουμε ανοσία, είμαστε απ' τα ίδια".

-"Συναγωνιστές τετράποδοι, εσείς που δεν κάνετε τη διάκριση ανάμεσα στην άθλια Λιοσίων και στον λαμπρό Ιερό Βράχο, εσείς που κυκλοφορείτε παντού, που και στα ΜΜΜ θα μπαίνατε αν σας άφηναν μην συμβάλλοντας στην κυκλοφοριακή συμφόρηση και διακινδυνεύοντας τη ζωή σας από θανατηφόρες πανούκλες και διακινούμενους, γιατί αυτοί είναι το ταμπού και όχι οι γρίπες, θα επιτρέψουμε στις δίποδες κατίνες να πάρουν μέρος στην ολομέλεια;"

-"Επί της ουσίας, Ευλαμπία. Άσε τις εισαγωγές και μπες στο θέμα. Ή μήπως πρέπει να πληρώσουμε και εισιτήριο;"

-"Κυνισμός, γελάκια παντού, ματεριαλισμός και πόρωση, σύντροφοι αγωνιστές, έφτιαξαν το κάδρο τους και παράχωσαν μέσα όποια κακογουστιά και ψευτιά τους σερβίρισαν, αρκεί να μείνουν στο κάδρο. Για όλα τα παραμύθια θα σκαρφιστούν θεωρίες να τα εγκαταστήσουν μέσα. Εμείς απόψε θα καταρτίσουμε το καταστατικό του Συνδέσμου Αντίστασης και Λόγου Ηθικής ξεκινώντας με τον κατάλογό μας των Απαγορευμένων Λέξεων (Indices Verborum Prohibitorum για τις κατίνες που κρατούν και σημειώσεις, βλέπω)".

-"Sudoku λύνω, αλλά δεν πειράζει. Προχώρα!"

-"Οι εξής λέξεις και φράσεις και πρακτικές θα τεθούν υπό ψηφοφορία προς διαγραφή χρήσεως:

γυναικοκτονία (με όλη τη συναφή φεϊκολογία του ειδησεογραφικού πρακτορείου φαντασμάτων ΡΑΣ, θλιβερές συνθλίψεις συνειδήσεων)

καλή συνέχεια!     και     καλό Παράδεισο!     και     καλή καραντίνα!    και     να' σαι/να'στε καλά! (όταν υποκαθιστά τα "παρακαλώ", "τίποτα", "ευχαρίστως")

ενσυναίσθηση (άκρως επιβαρυντική ιδότητα για ελάχιστους εκ γενετής, αντί αυτής: συναίσθηση της θέσης του άλλου, ψυχική συμμετοχή, σύμπνοια, συμπόνια)

αστική δημοκρατία (μόνο προς χρήση στην ιστορία της ιδεολογίας γνωστών μανιφέστων) 

και  

καπιταλισμός (ασαφής όρος πλέον, προτείνονται: ολιγαρχία, ολιγοπώλια κτλ. για ακραίες πλην όχι ασυνήθεις εκφάνσεις)

φιγούρες της Καινής Διαθήκης (προς αποφυγή σεχταριστικών χρήσεων)

μπλε γραβάτες, γενικότερα η κατάχρηση των αποχρώσεων του μπλε καθώς και της πολύπαθης ελληνικής σημαίας"

-"Ελευθερία τέχνης και λογοτεχνίας, πώς σας φαίνονται; Επιτρέπονται ή κόβονται;"

-"Συντρόφισσα Ανδρονίκη, το συζητάμε αν το καταθέτεις ως πρόταση. Όμως μήπως να μην διαγράφαμε τους όρους, έστω για τις κρυφές νησίδες που πέρασαν απαρατήρητες από το πρακτορείο ΛογοΤεχνοκρισίας, και δεν ξεπουλήθηκαν παίρνοντας τα λήμματα του πρακτορείου για να συνθέσουν αγιοφρικολογίες;"

-"Έτσι όπως τα λες, κανείς δεν καταλαβαίνει τίποτα και καλώς γαβγίζουν οι σκύλοι. Ονόματα να πεις, πλοκές να πεις, αντιγραφές και ξεπατικώματα. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει. Ούτε κατά διάνοια να φαντασθεί. Και ξέρουμε πολύ καλά τι θα πουν μετά οι προσφιλείς, ότι μπήκαν στο καθεστώς για να το πολεμήσουν από τα μέσα".

-"Αγαπητό νέο μέλος του Σωματείου Αντίστασης και Λόγου Ηθικής, στριμμένο άντερο Πολυάννα, διαταράσσεις τον ρυθμό συγκρότησης με τις προβοκάτσιες σου. Πρώτον δεν θα χρειαστεί να πουν τίποτα, γιατί αυτοί είναι οι στυλοβάτες των νέων ταχυτήτων και της νέας κουλτούρας κι εμείς οι φαιδρές πορτοκαλέες, και δεύτερον ο κόσμος γενικώς και αορίστως τίποτα δεν θέλει ούτε να γνωρίζει ούτε να μάθει, ασκούνται στο ψέμα και στη μέτρια έως κάκιστη ποιότητα, γιατί αυτά τους εκφράζουν".

-"Ένσταση, συνοδοιπόρισσα Ευλαμπία. Ο κόσμος θέλει την αλήθεια να ακούει, απλώς να μην χρειάζεται και να την υπερασπίζεται."

-"Αυτό με το 'συνοδοιπόρισσα' δεν έπρεπε να το κάνεις, ανοησία Ανδρονίκης. Λύεται η συνεδρίασις". 

Μίκης Θεοδωράκης (29 Ιουλίου 1925-2 Σεπτεμβρίου 2021)

 

Τον Μάιο του 1988, πενήντα χρόνια μετά την αρχή λειτουργίας του στρατοπέδου συγκέντρωσης Mauthausen, διοργανώθηκε μια μεγαλειώδης εκδήλωση όπου ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης διηύθυνε σε παγκόσμια πρεμιέρα την Μπαλάντα του Μάουτχάουζεν. Τραγούδησαν οι Μαρία Φαραντούρη, Elinoar Moav στα εβραϊκά και Gisela May στα γερμανικά. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ήταν εκεί. Αντιπροσωπείες από επιζήσαντες και συγγενείς τους από το Ισραήλ και τις ευρωπαϊκές χώρες με την εθνική τους σημαία πέρασαν από την κεντρική πύλη στο εσωτερικό του στρατοπέδου. Δεν περιγράφεται αυτό. Εκπρόσωποι της πολιτικής με επικεφαλής τον αυστριακό καγκελάριο Franz Vranitzky, συλλόγων, συνδικάτων, και μεταξύ αυτών ένα πούλμαν γεμάτο Έλληνες όπου και κάποιοι μεταπτυχιακοί φοιτητές πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Βιέννης. 

Στα τρία μέτρα απόσταση από τον Μίκη Θεοδωράκη στο Μάουτχάουζεν. 

Εκ των υστέρων δεν πήγε χαμένη η αποχή από περαιτέρω συναυλίες μετά από τη μία και μοναδική στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. 

Οι μουσικές του Θεοδωράκη και οι εκάστοτε επιλεγμένοι στίχοι ή ποίηση, ενώ είναι κοινό κτήμα, γλιστρούν κρυφά και φεύγουν από τον ασφυκτικό χώρο των οποιωνδήποτε στατικών ταυτοτήτων. Έχουν χαρά, πνεύμα, αγάπη ζωής. Είναι ξένες, ακόμη και οι ελεγείες όπως το Μάουτχάουζεν ή τα "λαϊκά" του τραγούδια, σε κάθε οικτιρμό, μανία πένθους, συρρικνωτικούς ψυχολογισμούς. Είναι ο αγώνας και η πόλις/πολιτεία/πολιτική διάσταση της Ελλάδας.       

Σώζοι

 -"1.Η παρανομία και δη η έλλειψη εμπιστοσύνης στους νόμους και στο κράτος, απέβη τελικά σωτήρια για την Ελλάδα στις παρούσες συνθήκες όπου ίσως σε μερικά χρόνια η τελευταία θέση της στη λίστα των ενειμένων (<ενίεμαι, ενίημι, εξ ου και το ένεσις) ευρωπαϊκών χωρών θα αποτελεί εθνική πρωτιά και περηφάνεια. 

2.Θα ήταν επίσης ιδιαίτερα παραγωγικό και αξιοπρεπές αν έπαυαν επιτέλους όλοι να κουτσομπολεύουν τα παιδιά και τις οικογένειες των πολιτικών. Ειδάλλως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικά θέματα συζήτησης και πολιτικής διαφοροποίησης και όλοι τα κάνουν όλα καλά (επιχείρημα για τα μπάζα μεν, αλλά κατανοητό και για όσους δεν γνωρίζουν θέματα αγωγής ατόμου, πολίτη και πολιτικής).

3.Η ταλαιπωρημένη αυτή γη που ζητά τη φροντίδα τους μετά από τόσα στραπάτσια που οφείλονται και σε αυτούς (τους Έλληνες), είναι η καλύτερή τους ευκαιρία τώρα να ανακαλύψουν την πραγματική πατρίδα. Όχι ως μεταπράτες και εργολάβοι. Ίσως τώρα διαμορφώνεται το μέλλον. Θα αντλήσουν ελπίδα από τα παραδείγματα ανατολικοευρωπαϊκών χωρών που ανεβάζουν αργά, αλλά σταθερά την τελευταία τριακονταετία το βιοτικό τους επίπεδο στοχευμένα και ψύχραιμα και συντηρητικά πολύ σε όποιες μεταμορφώσεις περιβάλλοντος, φυσικού και πολιτισμικού. 

4.Κανείς δεν θα περίμενε από τη λιλιπούτεια χαοτική αυτή χώρα ότι θα κατόρθωνε να διατηρήσει το πολιτικό της τοπίο με τους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς-οποιεσδήποτε αλλαγές και αν τυχόν υπάρξουν στο μέλλον- μέσα σε μιαν εποχή απίστευτης πίεσης προς ανατροπές άδηλες και διαλύσεις. Κάτι σημαίνει αυτό αν αναλογιστεί κανείς την εθνοκρυφοενωτική διχόνοια που επιδεικνύουν. Και γι' αυτό θα είναι αργότερα υπερήφανοι. Ασχέτως συμφερόντων.

5.Δεν τους πάει ο κυνισμός και ο σαρκασμός, στο βάθος τους είναι απλοί..."

-"Ωραία. Κατέβα τώρα από το τραπέζι της κουζίνας που μαγνήτισες με την ξύλινη κουτάλα του διευθυντή ορχήστρας τα σκυλιά και έχουν σταθεί σύξυλα να σε κοιτάζουν και πίστεψες ότι κατανόησαν τις δημαγωγίες σου", τσίριξε στην οξύνου πλην επιπολαία Ευλαμπία η σώφρων Πολυάννα. "Πόσα κιλά αντισυλληπτικού θα ξοδέψω για να μην τα βλέπουμε τα πατήματά σου;"

23/8/2021, Ich liebe Dich auch, mein türkischer Kaffee

      

Κίτρινη κάρτα

Ενδεικτικά μικρές συγκεντρώσεις ασήμαντων αντισυστημικών πολιτών που μάλλον αποφάσισαν ότι η ελευθερία τους είναι σημαντικότερη από κάθε φόβο απόπειρας ιδιοποίησης των αντιδράσεών τους από ακροδεξιούς, ξένες δυνάμεις, αρειανούς και αλμπάνηδες αρνητές της Ιατρικής Θρησκείας.

 

Παρίσι 14 Αυγούστου 2021

 

Μιλάνο 1η Αυγούστου 2021

 

Κάβο Σίδερο

"επενδυσιακή υστέρηση" της περιοχής, Natura 2000, 25000 στρέμματα, 1936 κλίνες και γήπεδο γκολφ, Κάβο Σίδερο, όρμος Φανερωμένης Σητείας, "η τουριστική βιομηχανία, ναυαρχίδα της οποίας θεωρείται η Κρήτη που έχει αλλοιώσει ολοκληρωτικά και ανεπιστρεπτί τόσο το φυσικό τοπίο όσο και την κοινωνική και πολιτιστική υπόσταση του νησιού (και ταυτόχρονα αποτελεί το σύγχρονο κάτεργο των χαμηλόμισθων εποχιακών εργαζομένων), αντιμετωπίζεται ως η ιερή αγελάδα την οποία δεν δικαιούται κανείς να αγγίξει", "ωστόσο μέσα από τη σύγκρουση αναδείχθηκε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με την αμυντική εναντίωση του τοπικού απέναντι σε απειλές που προέρχονται απ’ έξω και από τα πάνω, αλλά με την εναντίωση κυρίως υπερτοπικών δρώντων υποκειμένων σε αναπτυξιακές παρεμβάσεις που έχουν κατά πλειοψηφία τη συναίνεση της τοπικής κοινωνίας, και οι οποίες διακυβεύουν πόρους υπερτοπικής σημασίας"

 

 

 

 

 

http://www.ecovalue-crete.eu/en/sites/gr4320006

http://www.greekscapes.gr/index.php/2010-01-21-16-47-29/landscapescat/67-2009-07-31-09-57-33/255-kavo-sidero

https://apatris.info/kavo-sidero/

Universalia

 

 

clochán, Ιρλανδία

 

μιτάτο, Κρήτη

 

ιγκλού, Αρκτική

 

Φτώχεια και "εμβόλιο"

 Αφορμή ο πακιστανός μανάβης της περιοχής. Εμβολιάσθηκε, λέει, γιατί θα χάσει την άδεια του υπαίθριου μανάβικου. -"Ποιος σας το είπε αυτό;", τον ρώτησα. Κανείς, έτσι είναι, επέμεινε σε πολύ καλά ελληνικά άρα παλαιός των ημερών, θα χάσει την άδεια.

Έτσι, με τις φήμες, τρέφουν τον φόβο τους, όλων αυτών των περαστικών που έμειναν εδώ και αγωνίζονται να κτίσουν κάτι, και πάνε και μιμούνται ό,τι κάνει η κραυγαλέα ομάδα των ιθαγενών που θεωρούν ότι έτσι διασώζουν τη ζωή τους και το σύστημα. Σαν πράσινη κάρτα, λοιπόν, η ένεση.

Η κριτική της μασκοφορούμενης πλανδημίας και η αντιεμβολιαστική κίνηση που στην Ελλάδα γελοιοποιήθηκαν τόσο άγρια, είναι ή μάλλον θα ήταν, πέρα από ζητήματα ηθικής, επιστήμης και αλήθειας, μία άσκηση δημοκρατίας, για το πόσα ανέχεται ένας σκεπτόμενος ενεργός πολίτης, ένας αλληλέγγυος με το περιβάλλον και την ιδέα του μέλλοντος πολίτης. 

Υ.Γ.Ναι, καταλαβαίνω τις αντιπαθειές τους απέναντι σε κάποια χρώματα, όμως πρέπει να σκεφτούν αν προτιμούν τον διακινούμενο ή τον ομόλευκο υπάλληλο σωτήρα που του επιθεωρεί το στόμα για να απεικονισθεί μαζί του σε ειδυλλιακή πόζα ανοικτού χαμόγελου με κατάλευκη οδοντοστοιχία, και όλα αυτά μεταφορικώς, πέταξε η θρασεία Ευλαμπία και έφυγε τρέχοντας για να μη χάσει τον τελικό αγώνα καύσωνα.

Επικίνδυνες μεταλλάξεις αλήθειας - Μύθων συνέχεια

 Απλό. Άρθρο γερμανού βιολόγου από την εφημερίδα των γερμανών φαρμακοποιών: οι εμβολιασμένοι συμβάλλουν όχι σε τείχος ανοσίας, αλλά σε τείχος διασποράς και -δεν χρειάζεται ιδιαίτερα υψηλή ευφυία για να το αντιληφθείς- ενίσχυση της πιθανότητας εμφάνισης μιας πολύ ισχυρής μετάλλαξης ενός άγνωστου πού βρίσκεται μη απομονωμένου ιού. Αυτό που συμβαίνει με τα αντιβιοτικά -συνεχώς νέοι τύποι λόγω αυξανόμενης μικροβιακής αντοχής- μπορεί να συμβεί και εδώ σε διαφορετική κλίμακα. Αναφέρεται στο παλαιότερο "Imperfect vaccines and the evolution of pathogen virulence" του βιολόγου Andrew F. Read (https://www.nature.com/articles/414751a).

https://www.deutsche-apotheker-zeitung.de/news/artikel/2021/03/31/kann-impfen-resistenzen-foerdern/chapter:all

Όσο για την υποχρεωτικότητα, είναι πια ηλίου φαεινότερον ότι η στρατηγική εναπόκειται στο εξής: βάλε τα χέρια σου να βγάλεις τα μάτια σου. Μόνο οι συνδικαλιστικοί φορείς -όπως έγινε στη Γαλλία με τους υγειονομικούς- ή εν πάσει περιπτώσει συνασπισμένες ομάδες μπορούν να αντιδράσουν με ένα δυναμικό ΟΧΙ στην κατάφωρη παραβίαση των συνταγματικών δικαιωμάτων.

Υποθέσεις εργασίας

 Ας υποθέσουμε ότι οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου, Ανατολής και Δύσης, δεν το θέλουν αυτό που γίνεται, αλλά ότι είναι ανωτέρα βία (και όχι ο οποιοσδήποτε ιός, οι ελεύθεροι για κάποιους λόγους ειδικοί έχουν μιλήσει εδώ και καιρό γι' αυτό, ο κάθε ένας γιατρός δεν είναι ούτε επιστήμονας ούτε ειδικός). Ας υποθέσουμε ότι είναι μια συμφωνία που κάποιοι "κυβερνήτες" και γενικότερα πολιτικοί ή άλλοι προσπαθούν μέσω αυτογελοιοποίησης και φαινομενικά σπασμωδικών ενεργειών να την "ανοίξουν" για τους πολίτες της κάθε χώρας, δηλαδή ουσιαστικά να τους δώσουν τη δυνατότητα να αυτενεργήσουν όσο γίνεται. Ακούγεται παράδοξο, όμως η πραγματικότητα αυτό δείχνει: κάποιοι, βασιλικότεροι του βασιλέως, σπεύδουν με τη "νομιμοφροσύνη" τους να δυσκολέψουν τα πράγματα όχι μόνο για τους συμπολίτες τους, αλλά ουσιαστικά και για το κράτος. Οι άλλοι προσπαθούν να διαφύγουν με ελιγμούς, λησμονήθηκε η ανοικτή διεκδίκηση, όλα εικονικά υπό την αιγίδα μιας χειμαζόμενης διανοητικής ενδογαμίας.

Ας υποθέσουμε ότι το ζήτημα των ενέσεων είναι αναλογικά ανάλογο με αυτό των μασκών. Γιατί φορούν κάποιοι ακόμη μάσκες σε εξωτερικούς χώρους; Για να προστατεύσουν τους συμπολίτες τους ή γιατί ο φόβος έχει γίνει πια δεύτερη φύση τους, αυτός ο άλογος φόβος που μπορεί και να τρελάνει τον άνθρωπο αν αυτός τελικά δεν βρίσκει τίποτα σημαντικότερο στη ζωή από τον θάνατο; Δεν υπάρχει διαχωρισμός κανένας εδώ, ούτε τα πτυχία ούτε η ταξική ταυτότητα κάνουν τη διαφορά. Αντιθέτως μάλιστα, οι "απλοί" άνθρωποι, η μεγάλη πλειοψηφία, που δεν "προστατεύονται" από το κέλυφος της κουλτούρας και της μόρφωσης, φαίνεται ότι ενστικτωδώς συναισθάνονται την αλήθεια και εκφράζονται και πιο ανοιχτά. Το ίδιο επικίνδυνο όσο και τα εμβόλια, αν αυτά δεν είναι φυσιολογικός ορός, είναι τώρα να αγνοήσει κανείς αυτήν την ενστικτώδη γνώση και την αγωνία, να την αφήσει λεία στις διάφορες αιρέσεις του ανορθολογισμού και του ολοκληρωτισμού (οι Εβραίοι, τα τσιπάκια, τα μαγνητάκια κτλ.) μετασχηματίζοντας την κοινωνία σε ζώνη νομιμοφρόνων περιβεβλημένη από χωματερές ψεκασμένων. 

"Η ελπίδα είναι το λάθος φτερούγισμα", το είπε ο Χάντκε, μήπως όμως τα λάθη κάποτε είναι ο μοναδικός δρόμος; Μήπως η ευγενής ουτοπία ήταν πάντα αυτή που βοήθησε την ανθρωπότητα να διασωθεί στους αιώνες; Και μήπως αυτή πρέπει να θυμίσει σήμερα ότι κανένα επίτευγμα επιστημονικής έρευνας ή γενικότερα πολιτισμού δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τις δέουσες αναστολές, αυτές που η έλλειψή τους οδήγησε σε καταναλωτικές κοινωνίες άμορφης μάζας όπου η πολιτική είναι μόνο διαχείριση και καθόλου συνειδητοποίηση, διεκδίκηση και ανθρωπισμός; 

Περιβάλλον και κλιματική κρίση δεν μπορείς να τα φροντίσεις χωρίς ειρήνη. Ξαναμοιράστε την τράπουλα και τελειώνετε επιτέλους, και μην ξεχνάτε ότι μοιράζεστε τα ασήμαντα και ανίσχυρα δισεκατομμύρια ψυχές αυτού του πλανήτη. Συνεχώς το ξεχνάτε. Όλοι. Κάποιοι.    

Παρίες

 -"Φαίνεται ότι στην Ελλάδα πράγματι υπήρξε πανδημία, όχι όπως αλλού που τους ημερήσιους νεκρούς τους έκαναν θύματα κοβίντ και εξαφάνισαν τις υπόλοιπες αρρώστιες, έκλεισαν εντατικές εν μέσω πλανδημίας, πλάκωσαν κατά τόπους από τον πανικό τους τους άμοιρους συνήθεις ιωμένους στην υδροξυχλωροκίνη και στην πρόωρη διασωλήνωση και τους στείλαν κάποιους αδιάβαστους, έκαναν ξεφωνημένα φωτομοντάζ με ζελατινένια κιβούρια και μαζικούς τάφους, εφάρμοζαν την τεχνική του τρόμου και της ανακήρυξης της προσωπικής «ασφάλειας» σε στάση κοινωνικής αλληλεγγύης κτλ. κτλ.", πήρε φόρα η Ευλαμπία, "γιατί αλλιώς δεν εξηγείται η αφρώδης λύσσα κάποιων τρυπημένων -«εμβολιασμένων» είναι λάθος όρος, η συγκεκριμένη γενετική τεχνολογία δεν έχει καμία σχέση με το κλασικό εμβόλιο- εναντίον των αρνητών του πειραματικού τρυπήματος."

-"Α μπα, οι φανατικοί έχουν σαλέψει από τον φόβο", απάντησε η Πολυάννα. "Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν δεν ήταν φυσιολογικός ορός το φιαλίδιο, που κι αυτό δεν αποκλείεται αφού λέγεται ότι δεν έχουν απομονώσει τον ιό, αν τέλος πάντων όντως αν πειραματίζονται με το νουκλεϊνικό οξύ ως εντολέα στα κύτταρα, οι παρενέργειες ή όχι θα καταδειχθούν την επόμενη δεκαετία, αυτός περίπου είναι ο πειραματικός χρόνος πριν τη διάθεση ενός φαρμάκου. Οπότε φοβούνται να είναι μόνοι, όλοι μαζί και όποιον πάρει ο χάρος. Έτσι δεν ούρλιαζαν και πέρυσι με τους παππούδες που πήγαιναν να ψωνίσουν για να φάνε και τους είχαν ανακηρύξει εχθρούς του έθνους; "

-"Για μαζευτείτε μέσα που παρλάρετε στο μπαλκόνι και ακούνε όλοι οι κοινωνιόστοκοι και σήμερα στο μανάβικο μιλούσαν δυνατά λοξοκοιτώντας με ότι κάποιες χουντικές ψεκασμένες τρελάρες εξώλης και προώλης σατανίστριες θρησκομανείς ακροδεξιές ξιπασμένες αγάμητες πόρνες διανοούμενες του κερατά χαλάνε την κοινωνική σύμπνοια της γειτονιάς και πρέπει να παταχθούν αμείλικτα αμετάκλητα και οριστικά", όρμησε η Ανδρονίκη αρπάζοντας τους φουντουκοαμυγδαλοχυμούς του πολιτικού ξεφαντώματος, σπρώχνοντάς τες μέσα και διπλοκλειδώνοντας την μπαλκονόπορτα.

Η πραγματικότητα δεν είναι τεκμήριο

 Τελείωσα πριν λίγες μέρες έναν συλλογικό τόμο τρέχουσας πολιτικής ανάλυσης για τις δύο τελευταίες δεκαετίες κυρίως και τώρα που (ανα)γνωρίζω πια περισσότερα πράγματα -όχι λόγω του βιβλίου-, ήταν πολύ ενδιαφέρον και συγχρόνως πολύ θλιβερό να βλέπω πως οι μέλλοντες ιστορικοί, αν στηριχθούν απλώς στα διαδραματισθέντα, θα αφηγηθούν μια ψευδή ιστορία και όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά κατεξοχήν για την Ελλάδα. Ο αντίλογος θα υποδείκνυε βέβαια ότι η πραγματικότητα, έστω και κατασκευασμένη, είναι αποτέλεσμα συναίνεσης μεταξύ ορατών πρωταγωνιστών της πολιτικής, δημοσιογραφικής, πολιτιστικής σκηνής και αοράτων σεναριογράφων, οπότε και είναι ανάξια λόγου η αλήθεια. Επειδή όμως τέτοιου είδους σενάρια έχουν μεν το μεγάλο πλεονέκτημα να μπορούν να ανακυκλώνονται στο διηνεκές, αλλά όμως τελικά να μην οδηγούν πουθενά στον γραμμικό άξονα του χρόνου, ούτε τους μεν ούτε και τους δε, και επειδή ειδικά τώρα με αφορμή τις πλατείες είναι φανερό το αδιέξοδο, ίσως ο Κανένας παρηγορηθεί αν αντικατοπτρισθεί εδώ και αυτό πάλι είναι η μοναδική παρηγορία για μια συντελεσμένη παγκυριαρχία του Τίποτα.

Αν όντως γίνονται τρελά νυχτερινά ξεφαντώματα κατά τόπους στην Αθήνα, είναι πράγματι αυτό, εκτός ίσως από ξέσπασμα, εποικοδομητικό για τη μελλοντική κοινωνία των πολιτών ή μήπως δεν είναι τίποτε άλλο από απάντηση ίδιας υφής όπως και οι ηθικολογίες κάποιων μαχητικών ζηλωτών των πάσης φύσεως περιοριστικών μέτρων που είτε θεωρούν ότι έτσι στηρίζουν την πολιτική τους ομάδα, όποια και αν είναι αυτή, είτε πίσω από πομπώδεις σωτηριολογικές δηλώσεις υπέρ της ανθρωπότητας, τελικά απλώς φοβούνται απίστευτα για τον εαυτό τους και έχουν αφήσει τη λογική τους να παραλύσει κλείνοντας τα μάτια μπροστά σε κάθε δυνατότητα εναλλακτικής πληροφόρησης; Είτε τα σπάμε είτε αυτοφυλακιζόμαστε και μάλιστα πολύ περισσότερο από όσο μας επιβάλλουν τα μέτρα: το ίδιο κίνητρο, η πάρτη μας. Αν δεν είναι έτσι όπως τα διαβάζει κανείς στα μέσα, τότε γράψε λάθος.

Φοβού τον έρποντα μικροαστισμό του στενού μικρόκοσμου και την έλλειψη οριζόντων ελευθερίας και πολιτικής σκέψης πόσω μάλλον όταν η ελληνική δημογραφική εικόνα έχει αλλάξει τόσο πολύ τις τελευταίες δεκαετίες τείνοντας να θυμίζει τη δεκαετία του 1950 και τα χάσματα μεταξύ νεοαφιχθέντων αφενός και παλαιών κατοίκων των πόλεων αφετέρου, για να το πούμε έτσι μη αφοριστικό. Ας μην γίνει η "πανδημία" αφορμή για τέτοιες επιστροφές.

Αμήν.     

Πολλαπλάσια του 821

"Πέρυσι την 25η Μαρτίου 821 κρούσματα, φέτος 821000 ειρηνικοί διαδηλωτές στους δρόμους, με όλα τα πολλαπλάσιά του σε όλες τις ελληνικές πόλεις, εναντίον της καταπάτησης των συνταγματικών δικαιωμάτων, εναντίον κάθε χυδαίας σκηνοθεσίας και ψευδοείδησης, εναντίον του εξευτελισμού της ζωής, για πρώτη φορά -έστω και με καθυστέρηση- και σε αυτήν την ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία μία μαζική σιωπηλή διαμαρτυρία εκτός κομμάτων και κλικών, για πρώτη φορά η υπέρβαση των χωριστικών ψευδοαντιθέσεων που αποπροσανατολίζουν από τον πραγματικό διάλογο και αντίλογο", είπε η επιπολαία Ευλαμπία στην Πολυάννα στον ύπνο της κι έγινε πάλι καπνός πριν η Πολυάννα προλάβει να της πει ότι στη Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού το πρωί έπαιζαν τα μεγάφωνα τσάμικα ακριβώς όπως πριν μισόν αιώνα.

 

Πεδίον Άρεως, το μεγαλύτερο πάρκο της Αθήνας

Η διδακτική της υστερίας

 Όταν ήμασταν παιδιά, μας άρεσαν αυτοί που προτιμούσαν στην ανάγκη να αυτοεξευτελιστούν σατιρίζοντας ή εκθέτοντας τον εαυτό τους από αυτούς που εξευτέλιζαν ιδέες και αρχές ή τους άλλους υποδυόμενοι τους σοβαρούς σε γελοίες καταστάσεις ή τους αναμορφωτές από θέση μηδέν. 

Ο Γ. Παπαδόπουλος προφανώς δεν είχε καμία συναίσθηση του πόσο γελοίος γινόταν, πέρα από τις δικτατορικές του πεποιθήσεις, με εκείνη τη στριγγιά φωνή όταν ούρλιαζε και γούρλωνε τα μάτια που πραγματικά γυάλιζαν, ίσως από την ένταση της συγκίνησης και του αυτοθαυμασμού, πάντως γυάλιζαν. Και δεν βρέθηκε κανείς από το στενό του περιβάλλον να τον συμβουλεύσει. Μάλλον ο σκληροπυρηνικός Ιωαννίδης κάτι είχε μυριστεί, γι' αυτό απέφευγε τις δημόσιες εμφανίσεις. Απορίας θλιβερής άξιο πώς είναι δυνατό να συγκίνησαν με τη σκηνική τους παρουσία εκτρώματα όπως ο Χίτλερ ή ο Μουσολίνι. Έχουν δημοσιευτεί πολλές μελέτες που εξετάζουν το φαινόμενο από πλευράς σωματικότητας του φασιστικού λόγου. Οι κραυγαλέοι δικτάτορες πάντως φέρουν χαρακτηριστικά "εκθήλυνσης" όταν υστεριάζονται στο βήμα, και εδώ ακριβώς καταλήγουμε: η υστερία που ορίσθηκε ξανά στην καμπή του 19ου προς τον 20ό αι. και σχετίσθηκε αρχικά μόνο με τις γυναίκες (υστέρα=μήτρα), το 1980 διαγράφτηκε από τη λίστα των ασθενειών της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας. Σήμερα γνωρίζουμε ότι τέτοιοι ρητορικοί εκτροχιασμοί παραπέμπουν σε τραύματα και σε χρόνια απαξίωση του αισθήματος αυταξίας ανεξαρτήτως φύλου ή σεξουαλικού προσδιορισμού. Και το λεγόμενο "υστερικό" γέλιο που προκαλούσαν τέτοιες σκηνές, είναι αδιέξοδο γέλιο, δεν είναι καλό "εποικοδομητικό" χιούμορ, είναι σαρωτικό και όταν γίνεται έξη η κοροϊδία, είναι επίσης προϊόν αυταρχισμού.

Εμποδισμένη πόλη

Δεν πρόκειται για έλλειψη χρημάτων. 

Πρόκειται για εμποδισμένους δημάρχους, περιφερειάρχες, θεσμικούς εκπροσώπους, αλλιώς δεν εξηγείται η κατάρρευση κομματιών αυτής της πόλης και η υποβολή ατμόσφαιρας αθλιότητας στους πολίτες. Δεν εξηγείται πώς με νύχια και με δόντια κάποιοι προσπαθούν -έτσι θέλω να το φαντάζομαι- να μην χαθούν τα απομεινάρια του μεγαλύτερου και ωραιότερου κατά τη γνώμη μου πάρκου της Αθήνας, κάνουν κάτι κλαδέματα της συμφοράς και απολύτως κανέναν καθαρισμό χώματος ούτε τίποτα άλλο, όλη η πλευρά της Ευελπίδων προς τα δικαστήρια ζούγκλα με εξαίρεση το όμορφα φροντισμένο -από τον ιδιώτη προφανώς- κομμάτι που αντιστοιχεί στο Άλσος, το παρκάκι κάτω από τα δικαστήρια μέσα στη βρώμα να έχουν στήσει αντίσκηνα κάτι "πρόσφυγες", γενικά η διακίνηση πρέπει να έχει αυξηθεί και η πλ. Βικτωρίας να μην είναι πια το όριο, έχουν προχωρήσει προς τα πάνω στην πόλη οι αφροασιάτες νομάδες που μέσω Ελλάδας -δορυφόρος είπαμε- κατακλύζουν και γονατίζουν την Ευρώπη κι ας μην μιλάει κανένας πια γι' αυτό, όμως όσοι μένουν στο κέντρο, βλέπουν άναυδοι πλέον την πραγματικότητα, τώρα ιδίως που ελάχιστοι ιθαγενείς κυκλοφορούν, αηδιάσαμε πια οι του κέντρου τα ψιλικατζίδικα που ξεφυτρώνουν σε κάθε άλλοτε εμπορική γωνιά της πόλης και τα παλιά ξύλινα ή όχι περίπτερα να έχουν εξαφανιστεί, αποδεχθήκατε οι αφασικοί και προπαγανδίσατε οι "θεσμολάτρες" την ανόητη μασκοφορία στους δρόμους (!)-τα ανόητα ψευδοτέστ-τον επικίνδυνο εμβολιασμό και σέρνετε όλους εμάς τους αντίθετους και την τραυματισμένη δημοκρατία μαζί σας όλο και πιο κάτω, ούτε τελεία ούτε πέτρα ούτε παύλα και πώς τολμήσατε.

 

Κάποια με τσάπα εθεάθη να ξεχορταριάζει έχετε μπερδέψει πού πρέπει να γελάσετε και πού όχι

 
  

Η μεγάλη διάρκεια του παρά πέντε

21 ή 22 Αυγούστου, μία εβδομάδα πριν τη λήξη του "τρίτου γύρου" του Εμφυλίου πολέμου (1946-1949) απέναντι από το ύψωμα Τσάρνο του Γράμμου: στο βίντεο από το 24:00 έως το 28:12.

Για τον ΔΣΕ ή για το επιτελείο του δεν είχαν τελειώσει όλα. Ούτε οι απλοί στρατιώτες του κυβερνητικού στρατού γνώριζαν μάλλον ότι στις 24 Αυγούστου 1949 δεκαοχτώ αεροπλάνα Χελντάιβερ θα έριχναν βόμβες ναπάλμ 227 κιλών στο Τσάρνο όπου και οι πολύ καλές οχυρές θέσεις των ανταρτών, αλλάζοντας κυριολεκτικά τη γεωμορφολογία της περιοχής, και ότι αυτό θα σήμαινε οριστικά το τέλος. Στις τελευταίες μάχες περίπου 1000 νεκροί από τον ΔΣΕ και 250 από τις κυβερνητικές δυνάμεις.   

Οι συμπτώσεις είναι

 Εδώ και βδομάδες αναζητώ στη μνήμη μου την ονομασία του αγριολούλουδου που είχα δεκαετίες να δω, έτυχε φέτος λόγω της κατάστασης να το δω ξανά να μεγαλώνει σε ελληνικό χώμα, το πλησίασα και το μύρισα και με μετέφερε στα πολύ παιδικά μου χρόνια, δεν μπορώ να εκφράσω ούτε κατά προσέγγιση το περίεργο αίσθημα. Προχθές έψαχνα στο αρχείο του εορτάζοντος ραδιοφωνικού σταθμού για το Allegro... μα με τρόπο, διότι κάτι είχε συμβεί και δεν ήξερα τι -που και που ακούω γενικά ραδιόφωνο-, και πέφτω πάνω στην εκπομπή αυτής της εβδομάδας όπου ξαφνικά αναφέρει τη μαγική λέξη: "μανουσάκια". Νάρκισσος, ζαμπάκι, μανουσάκι (στην Κρήτη). 

cretedog.org

 

Ανάβαση στα καμένα Γεράνεια

Δεν ξέρω πώς να περιγράψω αυτά που είδα σήμερα αναζητώντας μάταια και πάλι τη Φούντι. Είναι ζήτημα αν έχω ανεβεί μία ή δύο φορές  στη ζωή μου ψηλά στην περιοχή πάνω από τον αυτοκινητόδρομο, και η τελευταία φορά πρέπει να ήταν όταν υπήρχε ακόμη Εθνική οδός. Η άλωση του βουνού ξεκίνησε σιγά σιγά μέσα της δεκαετίας του 1970, αλλά σε συγκεκριμένα σημεία. Τώρα μιλάμε για μία έκταση και επέκταση σε μήκος χιλιομέτρων παράλληλα με τον αυτοκινητόδρομο και σε όλο το ύψος της πλαγιάς έως τα απόκρημνα σημεία της οροσειράς, ακόμη και σε αυτά κατά τόπους. Οικισμός πλέον (!). Η επίθεση της φωτιάς του 2018 άφησε γυμνή την αλήθεια της ασχήμιας και της τεράστιας διαφθοράς να χάσκει πάνω από την αλληλεγγύη της συλλογικής ενοχής και υποκρισίας. Όσο υπάρχει αυτή η Ελλάδα, πώς να πάρεις στα σοβαρά το πολιτικό-πολιτισμικο ρινγκ όπου παρατάξεις ή αυτοπροσδιοριζόμενοι ως πολιτισμικοί φορείς υποδύονται τους εμφυλιοπολεμικούς ανταγωνιστές με τα αποπροσανατολιστικά μπαγιάτικα ψίχουλα και τα αήθη δολώματα που τους ρίχνει η φανερή πλέον εξουσία του παρακράτους (προς το παρόν καταρτίζουν το ελληνικής εκδοχής μη-του); Πώς έφτασε η Ελλάδα εδώ; Σίγουρα δεν είναι θέμα μηνών ή κάποιων χρόνων. Και ασχέτως της πανδημιοπολεμικής επικαιρότητας, οι εικόνες αυτές στα καμένα Γεράνεια, ο γουρουνόσταυλος μέσα στον οικισμό και οι παράνομοι βοσκοί με τις κατσίκες που εξαφανίζουν όποιο σπάνιο δεντράκι τυχόν ξεφυτρώσει (στα σκυλόδοντα της ανύπαρκτης εφαρμογής του νόμου, εξάλλου με την έλλειψη αντιδιαβρωτικών έργων οι κουκουναρόσποροι ήδη από τους κατακλυσμούς του Σεπτέμβρη 2018 κύλησαν στη θάλασσα), η αθλιότητα αυτή είναι κάποιου είδους παρηγοριά, γιατί εξηγεί τις αιτίες του πώς η Ελλάδα κατέληξε να είναι όμηρος όλων όσοι διαταξικά προσαρμόζονται ευέλικτα με γνώμονα τα συμφέροντά τους, θεωρώντας ότι η γη αυτή και η χώρα αυτή τους ανήκει. 

Περαστικοί, απλώς περαστικοί που αφήνουν καμένη καταπατημένη γη πίσω τους. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Φούντι

 Χάθηκε πριν μία εβδομάδα ένα παρόμοιο γκρι τιγρέ γατί, λίγο μεγαλύτερο σε ηλικία, 6-7 μηνών, με ανοιχτόχρωμο περιλαίμιο (το φορούσε όταν χάθηκε) από σπίτι στο 55ο χλμ. ΠΕΟΑΚ. Είχε βρεθεί δύο εβδομάδες πριν την εξαφάνιση εκεί κοντά. Ακόμη και αν λίγο πιθανό κάποιος να το διαβάσει και να το έχει βρει, παρακαλείται να στείλει μήνυμα στο fb.

Δέος

 Είναι γνωστό ότι ο λόγος είναι επικοινωνία και ότι η επικοινωνία χρειάζεται να έχει ορατούς ή έστω υποθετικούς αποδέκτες. Τα ανθρώπινα "αισθήματα" -ενίοτε και κατά πολύ συγκεκριμένους εθνικούς τόπους- δεν είναι ούτε για τα ζώα ή για τα φυτά, διότι η αθωότητά τους τα αποστρέφεται, όπως έγραψε ελληνίδα φιλόσοφος και λογοτέχνης. Οπότε απλώς μία ψιλή παρατήρηση, ψιλά γράμματα: ανάλογα με την -τύποις και ουσία "αστική"- ανατροφή σου και το πόσο σοβαρά εκλαμβάνεις ανθρώπους και πράγματα, το δέος που έχεις μάθει να αισθάνεσαι απέναντι σε θεσμούς και επιφανή σεβαστά πρόσωπα της εξουσίας, μπορεί κάλλιστα σε εποχές δικής σου ανωριμότητας να σε εμποδίσει να αμυνθείς βίαια προστατεύοντας τον εαυτό σου, διότι ακόμη και η θέαση της κατάχρησης εξουσίας και παραβίασης των ορίων είναι λιγότερο ισχυρή και αυτοπροσδιοριστική από αυτό το δέος. 

Υπάρχει και αυτή η παράμετρος και αυτό το δέος δεν είναι οπωσδήποτε επιζήμιο,* αλλά πάντως εκμεταλλεύσιμο από την εξουσία και τους εκάστοτε φορείς της, από τους επιφανείς επισήμους έως τους εκάστοτε αφελείς λαθρεπιβάτες της εξουσίας ως συνιδιοκτησίας.  

Ψιλά γράμματα σε εποχές αποπροσανατολιστικών ψευδοκινημάτων και αρλουμπολογίας που υποσκάπτουν ή αναχαιτίζουν πιθανώς αναγκαίους μετασχηματισμούς της πολιτικής. 

*Καλύτερος ο σεβασμός από το δέος, ανατρέπεται απλούστερα με τη λογική όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν.