Η πεζογραφία* μπορεί να είναι μυθοπλασία, αλλά ο λόγος ύπαρξής της δεν είναι να ανταγωνισθεί τη σύγχρονη πραγματικότητα με κριτήριο ποια από τις δύο είναι καλύτερη επιστημονική φαντασία.
Η μυθοπλασία αποτελεί ένα άλλο επίπεδο πλοκής που χρειάζεται να είναι πειστικό μέσα στην αισθητική του. Αυτή είναι η αλήθεια της. Ο αναγνώστης δεν έχει ανάγκη επιβεβαιώσεων της πραγματικότητας, ο αναγνώστης αναζητά την ηθική και αισθητική του σωτηρία, την ανατροπή κυριαρχίας της εκάστοτε μονότροπης πραγματικότητας.
Ο χρόνιος αναγνώστης συναισθάνεται ότι αν ο πεζογράφος δεν έχει δώσει μάχη σπάζοντας πολλές πένες, δεν απευθύνεται σε αυτόν παρά μόνο στον εαυτό του.
*Η συζήτηση περί "πιστοποιημένης" υψηλής λογοτεχνίας που εντάσσεται στον σύγχρονο κανόνα.
