-"Αν το πάρει χαμπάρι ότι το διαβάζουμε, δεν μας βλέπω καλά."
-"Δεν πρόκειται. Γιατί νομίζεις, συρθήκαμε στις αισθητικούς και στα μανικιούρ σήμερα; Καμουφλάζ λέγεται αυτό, αγαπητή μου Πολυάννα. Καμουφλάζ αναίσθητης ομορφιάς κόντρα στις αδιέξοδες εμμονές μιας αποτυχημένης κακοχυμένης και αφρόντιστης Ο Θεός Να Την Κανει Γυναίκα. Αυτές τις θέσεις στηρίζουμε."
-"Πολύ ακραίο σενάριο, αλλά μπορούμε να το στηρίξουμε. Τι πράκτορες είμαστε; Και μην το διορθώσεις σε 'πρακτόρισσες', γιατί θα πάω έτσι όπως είμαι καλλονή στην αποθήκη με τον συρφετό και τον Τοτό να κουλτουριαστώ. Γ ι α τ ί, Ανδρονίκη, γ ι α τ ί ξεπέσαμε έτσι;"
-"Κανένας ξεπεσμός. Αυτή είναι παλαιολιθικής κοπής, εμείς προχωρούμε. Αρχίζω με τη σημερινή εγγραφή, θα τοποθετηθείς μετά, μην διανοηθείς να με διακόψεις:
«Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
πήγα σήμερα για πρώτη φορά σε συγκέντρωση αντιεμβολιαστών. Αρνούνται, βέβαια, τον χαρακτηρισμό, διότι αποδέχονται όλα τα κανονικά εμβόλια, εγώ όμως δεν έχω πρόβλημα, γιατί και εδώ το ζήτημα μπάζει, εννοώ όλα αυτά τα εμβόλια που ξεκινούν από τη βρεφική ηλικία (αλλού ήδη στον πρώτο μήνα ζωής) και που η Πρόοδος τα έχει καθιερώσει, λοιδωρώντας όσους σκεπτικιστές ερευνητές θέτουν ερωτήματα διάφορα. Η μαμά μου μου έλεγε ότι έχω περάσει όλες τις παιδικές αρρώστιες, μάλλον και κάποιο εμβόλιο έχω κάνει κι εγώ, ό,τι υπήρχε τότε τη δεκαετία του '60, πάντως επέζησα. Τα σημερινά δεν είναι εμβόλια, αλλά αυτό είναι γνωστό. Εν πάσει περιπτώσει, σήμερα είδα κόσμο και κοσμάκη, και όχι φυσικά 200 που έγραψαν κάποιοι, πολύ περισσότερους. Πάντα τον θόρυβο τον κάνουν όσοι αντιπαθούν κάθετα το 'σύστημα' και τα πρόσωπα της πολιτικής σκηνής, εγώ θα σου γράψω για τους άλλους που μπορεί να είναι και οι πρώτοι, αλλά πάλι δεν ξέρω. Λοιπόν, αυτοί οι άλλοι ήταν αμίλητοι, προβληματισμένοι και στενοχωρημένοι. Δεν πολυχειροκροτούσαν ούτε πολυενθουσιάζονταν, άκουγαν πολύ προσεκτικά και καμιά φορά γυρνούσαν και παρατηρούσαν το πλήθος. Μάλλον είναι αυτοί που θεωρούν ότι δεν χρειάζεται να τα σπάσεις όλα τα ποτήρια για να σταματήσουν να σε ρωτάνε ηλιθίως ποιο είναι μισογεμάτο και ποιο μισοάδειο, η κλασική ερώτηση των εξουσιολατρών προς ηθική συμμόρφωση των ατάκτων, αρκεί να πας στη βρύση να τα γεμίσεις όλα. Αυτοί δεν καταλαβαίνουν το φοβερό μπέρδεμα και παρόλο που βλέπουν τα εκάστοτε αποκαλυφθέντα συστημικά ελλείμματα -σε κάθε χώρα άλλα ανάλογα με ιστορία και κουλτούρα- και τη χειραγωγήσιμη παθητικότητα της υποτιθέμενης ενεργού δημοκρατικής κοινωνίας, παρόλα αυτά δεν πείθονται. Δεν καταλαβαίνουν πώς είναι δυνατό το 'σύστημα' να εκτίθεται έτσι, γυμνό και άσχημο, προς εξευτελισμό και καταβρόχθισή του από τους εχθρούς. Αισθάνονται ότι κάποιοι τους εκδικούνται και το απολαμβάνουν, εκδικούνται την ψήφο τους, κοροϊδεύουν την όποια ενεργητική συμμετοχή τους στο κτίσιμο μιας κοινωνίας πολιτών, καταλήγουν να φοβούνται τελικά και αυτοί όπως οι εμβολιομανείς το Άγνωστο και σκέφτονται τους εξωγήινους ή επιμένουν να θέλουν να φανεί και υπό αυτές τις συνθήκες το στίγμα του ενεργού διεκδικητικού μη καταστροφικού πολίτη. Αφήγημα και αντιαφήγημα πρώτης γραμμής κινούνται πάνω σε έναν άξονα, αυτόν του άσπρου-μαύρου, οι μεν κυνηγούν τον ύπουλο κοροϊδοϊό οι δε τις αντεθνικές πολυεθνικές, όμως έχω την αίσθηση ότι οι εκτός όπως εμείς, ο Τοτός, ο γατοσκυλοόχλος, ο κ. Ίγκελ, οι δύο Κατίνες που αυτήν ακριβώς τη στιγμή διαβάζουν το ιδιωτικό μου ημερολόγιο, και ο απείρως Κανένας θα »."
-"Και τέρμα. Εδώ τη διέκοψε, φαίνεται, το φάντασμα του Κανένα την ποετίσκη μας."
-"Αυτό έχεις να πεις; Μας εξουθένωσε πάλι και επιπλέον μας ξεμπρόστιασε. Για τις γυναικοκτονίες τι γράφει η σφίγγα;"
-"Τίποτα. Δεν τις αποδέχεται. Μόνο πολιτικές πράξεις βλέπει παντού, τα άλλα, λέει, είναι για καφετζούδες που τις εκτιμά μόνο ως ευτελή ψυχαγωγία. Πάω να της φτιάξω έναν περιποιημένο αντιστασιακό μέτριο όπως μας περιποιήθηκε κι αυτή, για να μου τον εξηγήσει και να μας λούσει."
-"Αγάπη να υπάρχει, κι ας είναι και το Τίποτα, Ανδρομάχη μου."
-"Ανδρονίκη με λένε."
