"Μία μετά τα μεσάνυχτα της 21ης Απριλίου [...]
Ξάφνου, κουδούνι! («Τέτοια ώρα;»)
Ο Άρης με την Αλεξάντρα.
-Καλά!.. Δεν ακούτε;
-Τι ν' ακούσουμε;.. Παραβολή κάνουμε! [του κειμένου της Φόνισσας για δημοσίευσή του στο περιοδικό του Αποστολίδη Τα Νέα Ελληνικά]
-Για άκου ντε!.. Κρ-κρ-κρ!.. Ακούς;
-Αλυσίδες;
-Τι «αλυσίδες;».. Έχει χιονίσει;.. Ε ρ π ύ σ τ ρ ι ε ς!.. Τάδαμε! Κατεβαίνουν την Πατησίων! Τ α ν κ ς! Αυτό που έγραφες: Δικτατορία· και δεν το πιστεύαμε! Έβγα στη βεράντα να δης!
Πολλά!.. Στη σειρά!..
Και κατηφορίζανε, τόνα πίσω απ' τ' άλλο!
-Ρε! Αυτά στέκουν και στο φανάρι!.. Κοίτα, κοίτα!.. Ρε τα ψώνια!.. Περιμένουν το πράσινο!
Πράγματι! Και δίπλα τους ένα ταξί, περίμενε κι αυτό!
«Ταχτικά πράματα! Πολιτισμένα!»
Τηρούνται κ' οι διατάξεις της Τροχαίας! Θα τρελλαθούμε!
[...]
Κάτι άλλο πρέπει
να γίνονταν εδώ, καιρό πολύ κάτω απ' τα πόδια μας, και δεν τόχαμε πάρει
κάβο.. - και νάτο τώρα, τελείως παρανοϊκό, καθαυτό ακατανόητο, με τα
παλιά μυαλά!.. Θα φαντάζονταν, λογουχάρη, κανείς ποτέ, τανκς να
περιμένουν το πράσινο, στα φανάρια, για να τσουλήσουν παρακάτω, μαζί με
το ξενυχτισμένο ταξί δίπλα τους; Το φοβερώτερο ήταν α υ τ ό, κι όχι το
τανκ το ίδιο! Τ' ότι π ε ρ ί μ ε ν ε ν' α ν ά ψ η π ρ ά σ ι ν ο,
δίπλα-δίπλα με το ταξί! Εδώ λοιπόν είχαμε να κάνουμε με Κάτι ό λ ω ς ά λ λ ο,
που τίποτα το παλιό μέσα μας, το δεδομένο απ' τις εμπειρίες μας, δε
διαθέταμε για να το αντιμετωπίσουμε: Τανκς, να περιμένουν στα φανάρια,
με τ' άλλα οχήματα; Έλα σώσον, Κύριε! Μόνο ανθρωποπίθηκοι «αναβαθμισμένοι» (!) μπορούσαν νάδιναν τέτοιες εντολές!"
Αποστολίδης, Ρένος: Ουλάν Μπατόρ. Αθήνα: Τα Νέα Ελληνικά, ²2016, σσ. 492-493, 501.
