-"Τι είναι τα κλαπατσίμπαλα που ακούγονται από την αποθηκούλα του κήπου;"
-"Η φίλη μας διοργάνωσε συναυλία για ανεμβολίαστους, λέει. Έχει μαζέψει το γνωστό γατοσκυλολόι, τον κ. Ίγκελ και τον μουσικό της πλατείας, εκείνον με το σκυλάκι τύπου λουλού και την κιθάρα."
-"Τόση ώρα μια συγχορδία παίζει."
-"Γιατί, ξέρει παραπάνω;"
-"Και η μαρίδα που κρέμεται από τα κάγκελα της περίφραξης; Τρόμαξα να ανοίξω την πόρτα."
-"Είναι το στρατευμένο πλήθος, λέει. Πού να μπουν στα 10 τετραγωνικά;"
-"Γι' αυτό μάζευε από τη γειτονιά τα παλιά μαξιλάρια, μωρέ Ανδρονίκη; Για να ξαπλώσουν και να γρυλίζουν αραγμένα τα τετράποδα; Και τι τραγούδια είναι αυτά; 'Βρωμάει ανία η εποχή / δώσ' μου το χέρι σου / να κάνουμε μαλάξεις στη ζωή / φου φου και τεχνητή αναπνοή'; Χάθηκαν τόσες ωραίες μουσικές; Αυτά πού τα βρήκαν; Δεν θα αποσώσουμε."
-"Όλα συνθέσεις του κιθαρωδού. Πιάσε τώρα το ταψί με τα κοψίδια και πήγαινέ τους τα, να τους θαυμάσεις κι από κοντά."
-"Από ένα ταψί θα φάνε όλοι, άνθρωποι και ζώα;"
-"Έτσι παρήγγειλε. Λόγω ανοσίας και συντροφικότητας, λέει. Α, πάρε και το κεσεδάκι του κ. Ίγκελ, γιατί οι γάτες αγριεύονται. Μην γίνει καμιά συμπλοκή."
-"Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, μην υποκύπτετε στην ψευδαίσθηση της μοναδικότητας του Εαυτού που σας υποβάλλει η κρυπτοομοιομορφία του μαζικού καταναλωτισμού και της τεχνολογίας χωρίς όρια, της ψευδοεπιστήμης χωρίς αναστολές και ηθικά ταμπού, της αποσαθρωμένης αλληλεγγύης και αγάπης για τη ζωή, τουτέστιν της απολιτικοποίησης..."
-"Άρχισε τη δημηγορία. Έφυγα. Πάω να τσιρίξω κι εγώ μήπως και το γυρίσουμε πάλι σε συναυλία. 🎵 'Βρωμάει ανία η εποχή...' "