"Την πραγματικότητα δεν μπορεί κανείς να την αποφύγει όπως τα βιβλία και τις ταινίες 'παραγγελιές' που πολύ απλά δεν διαβάζει ή δεν βλέπει. Απαιτείται, λοιπόν, προσοχή, γιατί -όπως μας διδάσκει η νευροβιολογία- αυτή η brutal ή / και (αυτό είναι το γερμανικό bzw. που μεταφράζεται πάντα έτσι από καταβολής κόσμου) ευτελής σχετικά νέας κοπής πραγματικότητα αφήνει τα αποτυπώματά της στον εγκέφαλο και στο σώμα του υποκειμένου, με αποτέλεσμα να εγγράφεται στην επεισοδιακή και σημασιολογική μνήμη (αντιστοίχως, μνήμη του ιδίου βιωμένου παρελθόντος και μνήμη του γενικότερου πολιτικοιστορικοκοινωνικού οικοδομήματος). Η μετάλλαξη που προκύπτει, μπορεί να οδηγήσει τον παθητικό αποδέκτη στην απόλυτη λήθη της πρότινος κατάστασης και στη συνομιλία με διάφορες να-περνάμε-την-ώρα-μας πραγματικότητες, πράγμα που είναι πηγή απίστευτης δυστυχίας, όπως τα μπουζουκοσπασίματα πιάτων και τα αυθαίρετα τσιμέντα 1967-1974 που οι μεταπολιτευτικοί θεώρησαν ότι υπήρχαν ανέκαθεν ή έστω σε αυτήν την έκταση όπως επί της εθνοσωτηρίου".
Αυτά της είπε της Ευλαμπίας η Πολυάννα στον ύπνο της.
Αυτά της είπε της Ευλαμπίας η Πολυάννα στον ύπνο της.
