χωρίς τελεία

πες ότι κάποιος, καλυμμένος από τα δίκτυά του παρακολούθησης και συνδρομής παντός είδους, πειραματίζεται στο μικροεπίπεδο με πτωχεύσεις εταιρειών που έμμεσα δρομολόγησε (υπονομεύσεις συνεργασιών π.χ.) ή προείδε (ανικανότητες) ή επιτάχυνε την εξέλιξη (μικρομεγαλομανίες φορολογικές), και παρουσιάζεται στους μυημένους ή αμύητους μικροφουκαράδες ή μικρορομαντικούς ως σωτήρ με κάποια μεγαλύτερα ή μικρότερα κεφάλαια και κυρίως νομικίστικες φόρμουλες συνενώσεων κτλ. και κατορθώνει να φτιάξει μαϊμού ψευτοκολοσσό, προγραμματισμένο να φουντάρει με χρέος τεράστιο στο δημόσιο, πλην όμως τα μέλη να "διασωθούν" με τον άλφα ή βήτα τρόπο -τρόπος του λέγειν, από το "εξαφανίζονται" έως την αντιστροφή, να έχουν υπερπληρώσει και να καταλήγει το δημόσιο να τους χρωστάει-, πες ότι το πείραμα επέτυχε σε βάρος μεν του κράτους, το οποίο δεν λυπάται κανείς αφού μέσα στο όλο σκεπτικό αυτό είναι ο "αρχικλέφτης", πες ότι έτσι διαφεντεύει τον εταιρικό χώρο από άλλο μετερίζι (αηδής λέξη), γιατί να μην μεγεθύνει το πείραμα αυτός ο κάποιος με το δίκτυό του σε επίπεδο χώρας, να εκβιάσει πτώχευση σε μιαν οικονομία έτσι κι αλλιώς κακόφημη και τη δύση να πληρώσει αδρά γιατί όλοι πάντα σου χρωστάνε έλληνα, και ιθύνοντες εγχώριους να τον ακολουθήσουν με αντάλλαγμα τη διάσωσή τους κατά την ιδεολογία του κάθε πολιτικού σχηματισμού, αλλά οπωσδήποτε και με κάποιες θυσίες παροδικές προσώπων -για θεσμούς δεν μιλάμε, αυτοί οι έτσι κι αλλιώς ασθενικοί εξατμίσθηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη παρά μόνο πλασέμπο-, πάντως να διατηρήσει ο καθένας κάποιο μερίδιο στο πολιτικό φιλέτο, ο ένας να περάσει από τον ψευτοδικαιωματισμό της αντιδυτικής παραφιλολογίας -χωρίς διάθεση εδώ εξωραϊσμού της δύσης που όμως άλλα είναι τα θέματα- στην παλαιά ταξική θεώρηση χωρίς να του βγαίνει βέβαια μέσα στους παλαιούς τόνους των προσχηματικών ατελείωτων δακρύων, ο άλλος να μάχεται προσχηματικώς θεωρητικά (η θεωρία δεν είναι το δυνατό τους σημείο) ανάμεσα σε φιλελευθερισμό, κοινωνιοκρατική δημοκρατία, προσωπολατρία (αυτό πάντα σ' αυτούς) και υπεράσπιση του συστήματος (;), έτσι κι αλλιώς όλοι στα πόστα τους, στις ταβέρνες, στα γήπεδα, στα συνέδρια, στις επαφές, πες, λοιπόν, ότι σήμερα λένε όλοι ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς και ότι η δημοκρατία αποδείχθηκε κραταιά, άρα συναίνεσαν, τότε ποιος είσαι εσύ ο παράφρων που κλαις την Ελλάδα και βλέπεις παντού μόνο παραγγελιές και ασφυξία και προβολές σεξουαλικής διαστροφής μικροαστικών αμοιβάδων να μην μένει καιρός για άλλα και κυρίως γλοιώδη χαμόγελα όπως εκείνα τότε -με τον καμένο φοίνικα- της αγοραίας κλοουνερί των μικροσπιούνων;