1.
Παίρνουμε την αστική δημοκρατία, τη βαπτίζουμε στην κολυμπήθρα του λεγόμενου
"νεοφιλελεύθερου" καπιταλισμού και καταργούμε τη σημασία της.
2.Παίρνουμε τις υπάρχουσες κυρίαρχες πολιτικές τάσεις, κυρίως την παραδοσιακή συντηρητική και τη σοσιαλδημοκρατία, τις μουτζουρώνουμε με όποιας λογής σκάνδαλα, από κρατικά έως σεξουαλικά, διακηρύσσουμε ότι αυτές τα εξέθρεψαν καθότι διαπλεκόμενες και νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές, και καταργούμε την ιστορική και σύγχρονη σημασία και παρουσία τους, καθώς και τον οποιονδήποτε λόγο ύπαρξής τους.
3.Παίρνουμε την Ευρώπη, τη βαπτίζουμε επίσης στην κολυμπήθρα του "νεοφιλελεύθερου" καπιταλισμού, προτείνουμε, έμμεσα ή άμεσα, αλλαγή γεωστρατηγικού, μαζί με αυτήν πολιτειακού (πολίτευμα) στρατοπέδου, και καταργούμε την πραγματικότητα της μεταπολεμικής ευημερίας και της ευρωπαϊκής οικονομικής αρωγής και αλληλεγγύης, και σε όσων από μας τα εθνικά κράτη αντί να διαχειρίζονται τα υπέρογκα ποσά υπέρ της ανάπτυξης, τα έτρωγαν (όλοι! λαός και Κολωνάκι).
4.Παίρνουμε τους θεσμούς της δημοκρατίας, τον πολιτισμό, την τέχνη, τα ΜΜΕ, την παιδεία, τελικά εμάς τους ίδιους ως πρόσωπα και εκπροσώπους της πολιτικής σκηνής, και παίζουμε ένα διπλό επικοινωνιακό παιχνίδι: αφενός ακαλαίσθητες σκηνοθεσίες που παράγουν, υποτίθεται, γέλιο (που το χρειάζεται ο "λαός" για να μην πολυσκέφτεται) ή δράμα ανάλογα με τις κατά τόπους εθνικές νοοτροπίες, αφετέρου "ριζοσπαστικές" κινήσεις κάθαρσης της διαφθοράς σε πεδία που ήδη έχουν επεμβεί άλλοι πριν από μας ή απλά δεν υφίστανται πια ή απλούστατα έτσι λειτουργούν και τα θέτουμε υπό τον δικό μας έλεγχο. Τα κάνουμε όλα αυτά, γνωρίζουμε ότι γνωρίζουν ότι ψευδόμεθα κι έτσι καταργούμε την αλήθεια ως φραστική δυνατότητα.
5.Παίρνουμε την ελευθερία και την αυτοδιάθεση, την κάνουμε παντιέρα και με το (αόρατο) πιστόλι στον κρόταφο καταργούμε την ελευθερία των άλλων.
6.Παίρνουμε τον φόβο, το κατεξοχήν όπλο μας, και μυστικά αδρανοποιούμε και καταργούμε τη ζωή.
2.Παίρνουμε τις υπάρχουσες κυρίαρχες πολιτικές τάσεις, κυρίως την παραδοσιακή συντηρητική και τη σοσιαλδημοκρατία, τις μουτζουρώνουμε με όποιας λογής σκάνδαλα, από κρατικά έως σεξουαλικά, διακηρύσσουμε ότι αυτές τα εξέθρεψαν καθότι διαπλεκόμενες και νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές, και καταργούμε την ιστορική και σύγχρονη σημασία και παρουσία τους, καθώς και τον οποιονδήποτε λόγο ύπαρξής τους.
3.Παίρνουμε την Ευρώπη, τη βαπτίζουμε επίσης στην κολυμπήθρα του "νεοφιλελεύθερου" καπιταλισμού, προτείνουμε, έμμεσα ή άμεσα, αλλαγή γεωστρατηγικού, μαζί με αυτήν πολιτειακού (πολίτευμα) στρατοπέδου, και καταργούμε την πραγματικότητα της μεταπολεμικής ευημερίας και της ευρωπαϊκής οικονομικής αρωγής και αλληλεγγύης, και σε όσων από μας τα εθνικά κράτη αντί να διαχειρίζονται τα υπέρογκα ποσά υπέρ της ανάπτυξης, τα έτρωγαν (όλοι! λαός και Κολωνάκι).
4.Παίρνουμε τους θεσμούς της δημοκρατίας, τον πολιτισμό, την τέχνη, τα ΜΜΕ, την παιδεία, τελικά εμάς τους ίδιους ως πρόσωπα και εκπροσώπους της πολιτικής σκηνής, και παίζουμε ένα διπλό επικοινωνιακό παιχνίδι: αφενός ακαλαίσθητες σκηνοθεσίες που παράγουν, υποτίθεται, γέλιο (που το χρειάζεται ο "λαός" για να μην πολυσκέφτεται) ή δράμα ανάλογα με τις κατά τόπους εθνικές νοοτροπίες, αφετέρου "ριζοσπαστικές" κινήσεις κάθαρσης της διαφθοράς σε πεδία που ήδη έχουν επεμβεί άλλοι πριν από μας ή απλά δεν υφίστανται πια ή απλούστατα έτσι λειτουργούν και τα θέτουμε υπό τον δικό μας έλεγχο. Τα κάνουμε όλα αυτά, γνωρίζουμε ότι γνωρίζουν ότι ψευδόμεθα κι έτσι καταργούμε την αλήθεια ως φραστική δυνατότητα.
5.Παίρνουμε την ελευθερία και την αυτοδιάθεση, την κάνουμε παντιέρα και με το (αόρατο) πιστόλι στον κρόταφο καταργούμε την ελευθερία των άλλων.
6.Παίρνουμε τον φόβο, το κατεξοχήν όπλο μας, και μυστικά αδρανοποιούμε και καταργούμε τη ζωή.
