Είμαι η τελευταία που θα επικροτούσε πολιτικές, στρατηγικές και άλλες τακτικές της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης. Το ερώτημα είναι τώρα πώς θα χειριστεί το ζήτημα που πλέον κανείς δεν μπορεί να αποκρύψει ούτε να ωραιοποιήσει. Και πάλι γίνεται χρήση των διαφορών μας με τη γείτονα Τουρκία, και χωρίς να δραματοποιώ, αυτά δεν είναι αστεία πράγματα. Αυτή τη φορά χρήση από άλλους και όχι από τους παλιούς μας συμμάχους (αν θέλετε, βάλτε το τελευταίο σε εισαγωγικά, δεν έχει καμία σημασία, κάντε ό,τι θέλετε). Όλοι αναρωτιούνται: μα είναι δυνατό η Τουρκία με τόσα ανοικτά μέτωπα, τρομοκρατία στο εσωτερικό, το κουρδικό στα σύνορά της, αποδόμησή της στο εξωτερικό με διάφορους τρόπους και last but not least ρωσική αντιπαλότητα, να επιδίδεται σε πτήσεις γοήτρου στον ελληνικό εναέριο χώρο; Μα τι βλέπουν; Ιπτάμενους δίσκους; Δεν θα κάνω υποθέσεις. Ανοίξτε το διαδίκτυο, μπείτε σε σελίδες που δεν θα μπαίνατε ποτέ υπό διαφορετικές συνθήκες, αφαιρέστε το 70 με 80% των "εθνικών" παλληκαρισμών ορλωφικής εμπνεύσεως και πάλι κάτι μένει. Όχι ελληνικό.
Αγαπάμε την Ελλάδα, αγαπάμε την Ευρώπη, αγαπάμε την ειρήνη, λατρεύουμε τη δημοκρατία και την ελευθερία.
Αγαπάμε την Ελλάδα, αγαπάμε την Ευρώπη, αγαπάμε την ειρήνη, λατρεύουμε τη δημοκρατία και την ελευθερία.
