Όταν έγραφα (επί δύο μήνες) τέλη 2015-αρχές 2016 για τον Ταχτσή, μου έκανε μεγάλη εντύπωση σε άλλη πλατφόρμα του διαδικτύου όπου αναρτάς τις δημοσιεύσεις σου, η τρομερή άνοδος σε κτυπήματα (views και bookmarks) που είχε το πρώτο πρώτο μου άρθρο. Το είχα δημοσιεύσει το 1989 και συγκριτικά με αυτό όλα τα υπόλοιπα είχαν πολύ χαμηλότερο αριθμό επισκέψεων. Σήμερα: 92 αυτό, 10 κατά μέσο όρο τα άλλα.
Τι στο καλό, αναρωτιόμουν. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι η αυτοβιογραφία του Ταχτσή (1927-1988) εκδόθηκε το 1989. Μετά τον θάνατό του. Ημιτελής. Δεν πρόλαβε. Προσπάθησα, λοιπόν, να επιταχύνω (εννοώ το βιβλίο που γράφω), όχι ότι είμαι προληπτική, καθόλου μα καθόλου, αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς. Ας το τελειώσω, και μετά, είπαμε, στη χειρότερη περίπτωση (...) νοικιάζω ένα ελικόπτερο και το πετάω σε φέιγ-βολάν πάνω από το Σύνταγμα.
