Ελληνικό συλλογικό ασυνείδητο;

Στην απομόνωση της εξοχής, χωρίς διαδίκτυο, μόνο με ένα τρανζιστοράκι και τέσσερεις παλιές μπαταρίες που άλλαζα συνεχώς, γιατί έφθαναν στα όριά τους μετά από 10΄-15΄ ακρόασης, έπιασα έναν σταθμό που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα άκουγα ποτέ, αλλά τελικά έμεινα σε αυτόν, σκέφθηκα ότι είναι ευκαιρία να ακούσω το "διαφορετικό". Αυτό που για μένα είναι διαφορετικό ή απόκλιση ή παραφωνία ή δημαγωγία κτλ. Ένας πολιτικός παλαιότερων εποχών, λοιπόν, που τότε σατιρίζαμε ίσως, μιλούσε για το "ελληνικό θέμα", όποιο και αν είναι αυτό. Τουλάχιστον τρεις φορές, ο συνομιλητής του σιγοντάριζε αν θυμάμαι καλά, είπε: "Η Ευρώπη καταρρέει". Άλλες τόσες έκανε χρήση των λέξεων "αντίσταση", μιλούσε -με δικά μου λόγια- για κάτι που έχει να κάνει με εθνικό ψυχισμό, για Κολοκοτρώνη που είπε "θα τους κάψουμε" (η γνωστή ρήση του Κ. "τους χαλάσαμε" από τα Απομνημονεύματά του αφορούσε όσα χωριά της Πελοποννήσου δεν υπέκυπταν στις εντολές του για τροφοδοσία και υλική βοήθεια προς το στράτευμά του) αφήνοντας ανοικτή την ερμηνεία του τσιτάτου, τι ήθελε να πει με αυτό, να εξάρει την αποφασιστικότητα του Κ., γιατί για γενναιότητα δεν πρόκειται, μιλάμε για τον άμαχο πληθυσμό (;) και για την ένοπλη "προστασία" στη δίνη μιας εξέγερσης πολλαπλών αποχρώσεων και στόχων που αργότερα χάρη σε κάποιους που το είδαν αλλιώς το ζήτημα, έλαβε τον χαρακτήρα της εθνικοαπελευθερωτικής.  Πώς σχετίζεται ο Κολοκοτρώνης με το σήμερα;

Τέλος πάντων και ασχέτως αυτής της ακρόασης, σκέφθηκα για άλλη μια φορά πόσο υποδαυλίζουν διάφοροι την αποξένωση από την Ευρώπη και πόσο προσχηματική, επιφανειακή και ανακριβής είναι η γλώσσα τους. Γιατί η Ελλάδα δεν κήρυξε πτώχευση και δεν επέστρεψε στο εθνικό νόμισμα, αυτό δεν μας το λένε όσοι παίζουν το χαρτί της εθνικής "ανεξαρτησίας".