Χρόνοι της γραμματικής - Μέλλων

 Θα ήταν πολύ παραγωγική στη διδασκαλία η σύνδεση των δύο φάσεων της ελληνικής γλώσσας σχετικά με τη μορφολογία και η αναφορά στην Κοινή, η οποία είναι σύμφωνα με τους γλωσσολόγους πολύ πιο κοντά στη νεοελληνική γλώσσα. Ένα θέμα που εγείρει πολλά ερωτηματικά, είναι οι δύο τύποι του νεοελληνικού Μέλλοντα, ο απλός (θα ανοίξω) και ο διαρκής (θα ανοίγω). Πώς προέκυψαν στην εξέλιξη της γλώσσας εφόσον η αρχαία γνωρίζει μόνο ένα Μέλλοντα; Πώς εξηγείται από την οπτική της ιστορικής (κοινωνιο)γλωσσολογίας και πώς μπορεί να τοποθετηθεί αυτό το φαινόμενο συγκριτικά -αν μπορεί να γίνει αυτό- μέσα στα πλαίσια της εξέλιξης των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών; 

Τζάρτζανος, Αχιλλεύς: Γραμματική της αρχαίας ελληνικής γλώσσης. Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, 1972.